And this is mine. Ik ben niet van de een op de andere dag veranderd in een fitness-fanaat of sportfreak. Nee, daar is eerst wat tijd over heen gegaan. Een geleidelijk proces: een proces waarin je heel veel over jezelf leert. Zowel fysiek als mentaal. Benieuwd wát mijn verhaal is?
FIND THE HAPPY YOU
Na jaren van testen en tweaken is toch wel dé versie van mezelf die mij het gelukkigst maakt. Niet qua uiterlijk, maar hoe ik me voel. Op dit punt in m’n leven kan ik controle houden én loslaten. Genieten zonder een zwart-wit gedachte te krijgen. Hard werken in de gym en m’n voedingsschema volgen, omdat ik ook een bepaalde shape wil (be)houden. Het komt zeker niet aanwaaien. Je moet consistent zijn, bereid zijn om te zweten en pijn te lijden én doorzetten om jouw doel of shape te bereiken. Easier said than done. Dus hóe ben ik tot dit punt gekomen?
FASE 1: CUT THE CRAP OUT (2012)
En daarmee bedoel ik niet alleen anders gaan eten, maar ook zeker jouw externe omgeving. Halen mensen jou naar beneden of ontmoedigen ze jou? Probeer jouw eigen pad te volgen en degene die niet mee bewegen misschien moet je daarvan afscheid nemen. Jouw leven moet eerst in balans zijn wil je alles qua trainen en voeding op de rit krijgen. Dus dan is het belangrijk dat er mensen achter jou staan en je helpen in moeilijke tijden. In 2012 heb ik besloten om actief te gaan fitnessen. In het begin was dit door middel van cardio en groepslessen – daar is niets mis mee, maar ik bereikte niet wat ik wilde bereiken. En ja: dat is super frustrerend. Ongeveer drie jaar geleden heb ik de switch gemaakt van groepslessen naar meer krachttraining én cardio. Waarvan het eerste half uur van mijn training ik op de crosstrainer of stairclimber stond. Sinds een half jaar doe ik helemaal geen cardio meer en heb ik de shape bereikt die ik altijd in gedachten had. Let wel: dat komt niet alleen door geen cardio meer doen. Dat komt door een gebalanceerd voedingspatroon én meer tijd besteden aan krachttraining.
Naast het feit dat ik in 2012 iedere dag in de gym te vinden was, was ik ook steeds meer bezig met mijn voedingspatroon. Wat at ik op een dag? ‘Oh, zoveel?’. Ja, zoveel Indi. Dat was wel even een rude wake up call. Maarja eerlijk is eerlijk: die had ik ook even nodig. Ik at alles wat ik wilde en dat was te zien. And I wasn’t happy about that. Daarom ben ik me in die tijd gaan verdiepen in ‘gezondere’ opties voor mijn eetgedrag en stapje bij beetje lukte dat. Althans, nu weet ik dat ik er ‘toen’ nog lang niet was, maar voor mijn gevoel had ik al een positieve verandering gemaakt. En ja: dat was ook zo.
FASE 2: WHAT GOES AROUND COMES AROUND (2014)
En ja: het resultaat werd steeds zichtbaarder: m’n vetpercentage daalde en ik zat lekkerder in m’n vel. Energiek en fit. Ik voelde me goed. En tóch klopte er iets niet: ik had nog steeds niet de shape bereikt die ik hoopte te bereiken. Frustrating. Zeker omdat ik goed op m’n voeding lette en hard sportte in de gym. Ik rolde van de BodyCombat les naar het (kick)boksen en weer terug. Plus zo hier en daar een full body workout. Alleen die workout was vaak een soort ‘afkijk-training’ van een meisje die ik in de gym zag sporten. Dus ja: technieken waren niet heel erg aanwezig gok ik zo.
In die tijd besloot ik m’n krachttraining aan te scherpen en m’n eigen kennis te verbreden: ik wilde Personal Trainer worden en daar ging ik ook álles aan doen om dat te bereiken. Die periode heeft mij heel goed gedaan. Het leren over macronutrienten, micronutrienten, verschillende trainingstechnieken, anatomie van het lichaam en persoonlijke ongemakken zoals stress en slaaptekort. Alle materie vond ik boeiend en heb alles goed in me opgenomen. Door deze informatie en kennis was ik in staat om m’n eigen trainingsprogramma’s te maken op basis van mijn doel: splitschema’s it was.
Daarnaast at ik al een stuk minder dan voorheen, maar bleef me nog wel ‘uitleven’ in de weekenden. Want tja: het was weekend toch? Pas in m’n latere cursussen die ik volgde kwam ik erachter dat calorieen calorieen zijn. If that makes any sense. Of je nu doordeweeks honger lijdt en in het weekend all out gaat met chips en chocolade dan heb je doordeweeks een beetje ‘voor niets’ honger geleden. Je kunt het ook wat verspreiden en dagelijks genieten. Dat was in 2014 nog de denkfout die ik maakte. Later heb ik dat aangepast en ben ik op gevoel gaan eten. Eten zonder restricties maar mét portiecontrole. Dat is mijn game changer geweest.
FASE 3: BE PROUD OF WHERE YOU ARE BUT KEEP ROOM FOR GROWTH (2018)
Yes, this is who I am. And I’m happier than ever. Sterker dan ooit tevoren en fitter dan voorheen. En ook m’n mentale groei is bijzonder als ik terugkijk op de afgelopen jaren. Kon ik in fase 1 in ‘goed’ en ‘fout’ denken – bijvoorbeeld: een reep Tony’s karamel zeezout is niet goed voor je; of die zak chips kan ik maar beter leeg eten, want ik heb het toch al verpest’ – zijn nu als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik leef met het motto: ‘Er is geen goed of fout qua voeding, maar zorg dat je controle kunt houden’. Genieten met mate. En ja: dat klopt écht. Genieten met mate blokkeert jouw vooruitgang namelijk niet. Zo lang je jouw calorieenbehoefte gelijk houdt met wat je verbrand gebeurd er niets met dat lichaam. Althans, je komt niet aan. Dus waarom geen stukje Tony’s karamel zeezout? Of een halve zak popcorn? Als dat in jouw dagelijkse behoefte past; treat yourself. It keeps you sane. Als ik voor mezelf spreek dan kan ik toch wel hardop zeggen dat ik een mega sweettooth heb en dat ik dat soort ‘geniet-momentjes’ nodig heb. Anders gaat het mis. Chocolade en pindakaas zijn een deel van wie ik ben. Dat heb ik geaccepteerd en ik kies m’n momenten om daar van te genieten.
Wat doe ik nu anders dan voorheen?
- Geen tot weinig cardio-gerelateerde workouts. Ik train 6-7x per week, maar voornamelijk krachttraining
- In de ochtend eet ik koolhydraten en in de avond probeer ik dat te minderen. Dan eet ik meer vezels en eiwitten. Dat houd mij meer verzadigd
- Veel groentes eten: ik ben een grote eter dus op deze manier houd je jouw brein een beetje voor de gek. Veel eten, maar toch weinig calorieen
- Niets ‘moeten’: jezelf niet verplichten iets te doen, maar te doen waar jij je goed bij voelt. Hetzelfde geldt voor eten. Ik doe niet aan demonieren van producten óf sporten
- Eten op gevoel: ik eet wanneer ik honger heb, maar wel met enige regelmaat wat betreft ontbijt, lunch en diner daargelaten.
- Mezelf niet totaal laten gaan in de weekenden: ik heb ook m’n momenten dat ik zin heb ik een reep chocolade, maar soms probeer ik die craving in te dammen door een lekkere chocolade proteine shake te maken óf om gewoon chocolade te eten totdat ik vol zit. En dat is vaak eerder dan dat de reep op is. Dus de ‘bodem-mentaliteit’ heb ik kunnen laten varen. Bodem-mentaliteit? Yep, eten totdat het eten op is terwijl jij misschien er al lang geen zin meer in had, maar het toch eet omdat het anders zonde is om weg te gooien
Nou guys, hopelijk hebben jullie nu meer een idee waar ík vandaan kom en onthoud dat resultaat of een doel bereiken niet over een nacht ijs gaat. Het kost maanden en jaren om dat te bereiken dus gun jezelf die tijd ook. Don’t be to hard on yourself. Mijn verhaal geldt slechts ter inspiratie; vergelijk jouw journey niet met mijn verhaal. Iedereen is anders en wees daar trots op.
Sportieve liefs,
Indi(GO)
